Debindra pun

मेरा गणितका गुरु ! मैले घोकेका साध्य र ज्यामितीहरु आयतन र परिमितीहरु अनि ती बिजगणितका डरलाग्दा ´ए` र `बि´ का सूत्रहरु खोइ कहिले, कहाँ काम लाग्छन् ? जो नजानेर कयौं पटक चोट पाएका थिए ती मेरा कलिला हातहरुले कयौं पटक मुर्गा बनाइएका थिए चौरमा कयौं पटक उभिनु परेको थियो डेस्कमाथि र जबर्जस्ति जाने बनाइएको थियो मलाई मानौंकी मेरो जिन्दगी अब फलिफापको बाटोमा अगाडी लाग्यो तर अचेल मलाई हजारबार जिन्दगीले फेल घोषणा गर्छ , हिसाब मिल्दै मिलेन जिन्दगीको गुरु कुन सूत्रको प्रयोग गरुँ म? बाको रसिला आँखाको आयात कसरी निकाल्नु ? आमाको हातको ठेलाको घनत्व कसरी नाप्ने ? प्यारीको अभाव र छोराछोरी भोकको क्षेत्रफल निकाल्ने सूत्र के हो ? हजुरबुवाको लौरो कुन सूत्रले अड्याउने ? माइन्स माइन्स प्लस हुने सूत्रमा `दुख दुख ´ सुख हुन नसकेर फेरि दुख नै हुनु पर्ने आँसु आँसु हासो नभएर पुनः आसु नै हुनु पर्ने यो कुन नियम हो ? जो मलाई सिकाउदै सिकाइएन ब्ल्याकबोर्डको त्रिभुज र चतुभुज खुब नापियो । भित्री कोण र बाहिरी कोण नापियो । डिग्री डिग्री नापियो । एङल एङल नापियो । तर जिन्दगी त हजारौं भुजाले बनेको ...

सायद यहि प्रकृति ले होला मलाई कहिले पनि एकलो पन भएको महसुस हुन नदिने ।। #_Nature_Lover

एक पटक मन्दिरको बलेनीमा रहेकोढुङ्गाले मन्दिरभित्र राखिएको ढुङ्गाकोमुर्तिलाई सोध्छ " साथी, साथी, तिमी पनिपहाडबाटै झरेको म पनि पहाडबाटै झरेको , तिमी पनि ढुङ्गा मपनि ढुङ्गा तर पनि मान्छेहरु तिमीलाई सधैँपूजा गर्छन् , फूल प्रसाद चढाउँछन् रढोग्छन् पनि तर मलाई भने किन सधैँआची कुल्चेका खुट्टाले कुल्चिछन् ??"मन्दिर भित्रको ढुङ्गाको मुर्तिले जवाफदिन्छ - " हो साथी, हाम्रो जात एउटै ,थातथलो पनि एउटै त्यतिमात्र होइन हामीमाथि बजारिएको छिनोको चोट पनि एउटैतर जब मानिसले तिमी माथि एक चोट केहिर्काएका थिए तिमी प्याट्ट फुटेर दुई टुक्राभयौँ त्यसैले तिमीलाई मान्छेले जुत्ता पुछ्नेसिँढी बनाए ...

एक जस्तो मुटु सबै सँग हुन्छ कसै लाई कम कसैलाई  बेसी बिश्वास हुन्छ मान्छे चाहे जती नै साधारण किन न होस् ऊ पनि कसै को लागि खास हुन्छ

समयले टाडा पुराए पनि, स्मरणको दिप जलि रहोस….! परिस्थितिले बिदा दिए पनि, मायाको साइनो बनी रहोस…! मिलनको गोरेटो सागुरो भएता पनि, बिछोडको ढाेका बन्द नै रहोस…! भेटघाटको अभाब भएता पनि, फेसबुक, फोनमा कुराकानी भइरहोस….!